علمای اهل سنت اصرار دارند که بگویند علی بن ابی طالب ، حکومت جناب ابوبکر و جناب عمر بن خطاب را مشروع میدانست و آنان را قبول داشت . اما وقتی به منابع معتبر و احادیث صحیحه اهل سنت مراجعه میکنیم در میابیم که حضرت علی هیچ گاه حکومت اینها را قبول نداشت و آنان را غاصب خلافت میدانست . 

در منابع معتبر اهل سنت ماجرایی بیان شده است که علی بن ابی طالب و عباس بن عبدالمطلب بر سر قضیه ای نزد عمر بن خطاب بودند . در این حال عمر بن خطاب با عصبانیت گفت :

وقتی پیامبر از دنیا رفت و ابوبکر گفت که من جانشین پیامبر هستم ، شما او را کذاب ، گنهکار ، فریبکار و خائن دانستید :

« فلمّا توفّی رسول اللّه قال أبو بکر : أنا ولیّ رسول اللّه ، فرأیتماه کاذباً آثماً غادراً خائناً »

و هنگامی که ابوبکر از دنیا رفت ، من گفتم که من ولیّ ابوبکر هستم و شما مرا نیز کذاب ، گنهکار ، فریبکار و خائن دانستید :

« ثمّ ‏توفّی أبوبکر فقلت : أنا ولیّ رسول ‏اللَّه  و ولیّ أبی بکر ، فرأیتمانی کاذباً آثماً غادراً خائناً »

--------------------------

اسناد اهل تسنّن :  

صحیح مسلم  ج 3 ص  1378 ، دار النشر : دار إحیاء التراث العربی ، بیروت ، تحقیق : محمد فؤاد عبد الباقی

همان ، ج 5 ص 151 حدیث 4676 ، دار الجیل بیروت + دار الأفاق الجدیدة ـ بیروت

همان ، نسخه الکترونیکی از سایت الطیماوی www.temawy.com

السنن الکبرى ( مؤلف : ابوبکر بیهقی ) ، ج 6 ص 297 حدیث 12508 ، ناشر : مکتبة دار الباز ، مکة المکرمة ، 1414 هـ /  1994 م

بیهقی در انتهای روایت میگوید :

رواه مسلم فی الصحیح عن عبد الله بن محمد بن أسماء ورواه البخاری عن إسحاق بن محمد الفروی عن مالک

مسلم در کتاب صحیح خود این روایت را از عبدالله بن محمد بن اسماء نقل میکندو  بخاری نیز این روایت را از راویان خود نقل کرده است .

جامع الأحادیث ( مؤلف : جلال الدین السیوطی ) ، ج 25 ص 361 حدیث 28158

سیوطی در پایان روایت میگوید که این روایت را بسیاری از محدثین اهل سنت از جمله صاحبان صحاح  نقل کرد اند ، از جمله :

عبد الرزاق ، والبخارى ، ومسلم ، وأبو داود ، والنسائى ، وأبو عوانة ، و البیهقى و ...

متن کامل حدیث :

وَحَدَّثَنِى عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أَسْمَاءَ الضُّبَعِىُّ حَدَّثَنَا جُوَیْرِیَةُ عَنْ مَالِکٍ عَنِ الزُّهْرِىِّ أَنَّ مَالِکَ بْنَ أَوْسٍ حَدَّثَهُ قَالَ أَرْسَلَ إِلَىَّ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ فَجِئْتُهُ حِینَ تَعَالَى النَّهَارُ - قَالَ - فَوَجَدْتُهُ فِى بَیْتِهِ جَالِسًا عَلَى سَرِیرٍ مُفْضِیًا إِلَى رِمَالِهِ مُتَّکِئًا عَلَى وِسَادَةٍ مِنْ أَدَمٍ. فَقَالَ لِى یَا مَالُ إِنَّهُ قَدْ دَفَّ أَهْلُ أَبْیَاتٍ مِنْ قَوْمِکَ وَقَدْ أَمَرْتُ فِیهِمْ بِرَضْخٍ فَخُذْهُ فَاقْسِمْهُ بَیْنَهُمْ - قَالَ - قُلْتُ لَوْ أَمَرْتَ بِهَذَا غَیْرِى قَالَ خُذْهُ یَا مَالُ. قَالَ فَجَاءَ یَرْفَا فَقَالَ هَلْ لَکَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ فِى عُثْمَانَ وَعَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ وَالزُّبَیْرِ وَسَعْدٍ فَقَالَ عُمَرُ نَعَمْ. فَأَذِنَ لَهُمْ فَدَخَلُوا ثُمَّ جَاءَ. فَقَالَ هَلْ لَکَ فِى عَبَّاسٍ وَعَلِىٍّ قَالَ نَعَمْ. فَأَذِنَ لَهُمَا فَقَالَ عَبَّاسٌ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ اقْضِ بَیْنِى وَبَیْنَ هَذَا الْکَاذِبِ الآثِمِ الْغَادِرِ الْخَائِنِ. فَقَالَ الْقَوْمُ أَجَلْ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ فَاقْضِ بَیْنَهُمْ وَأَرِحْهُمْ. فَقَالَ مَالِکُ بْنُ أَوْسٍ یُخَیَّلُ إِلَىَّ أَنَّهُمْ قَدْ کَانُوا قَدَّمُوهُمْ لِذَلِکَ - فَقَالَ عُمَرُ اتَّئِدَا أَنْشُدُکُمْ بِاللَّهِ الَّذِى بِإِذْنِهِ تَقُومُ السَّمَاءُ وَالأَرْضُ أَتَعْلَمُونَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله علیه وسلم- قَالَ « لاَ نُورَثُ مَا تَرَکْنَا صَدَقَةٌ ». قَالُوا نَعَمْ. ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَى الْعَبَّاسِ وَعَلِىٍّ فَقَالَ أَنْشُدُکُمَا بِاللَّهِ الَّذِى بِإِذْنِهِ تَقُومُ السَّمَاءُ وَالأَرْضُ أَتَعْلَمَانِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله علیه وسلم- قَالَ « لاَ نُورَثُ مَا تَرَکْنَاهُ صَدَقَةٌ ».

قَالاَ نَعَمْ. فَقَالَ عُمَرُ إِنَّ اللَّهَ جَلَّ وَعَزَّ کَانَ خَصَّ رَسُولَهُ -صلى الله علیه وسلم- بِخَاصَّةٍ لَمْ یُخَصِّصْ بِهَا أَحَدًا غَیْرَهُ قَالَ (مَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ) مَا أَدْرِى هَلْ قَرَأَ الآیَةَ الَّتِى قَبْلَهَا أَمْ لاَ. قَالَ فَقَسَمَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله علیه وسلم- بَیْنَکُمْ أَمْوَالَ بَنِى النَّضِیرِ فَوَاللَّهِ مَا اسْتَأْثَرَ عَلَیْکُمْ وَلاَ أَخَذَهَا دُونَکُمْ حَتَّى بَقِىَ هَذَا الْمَالُ فَکَانَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله علیه وسلم- یَأْخُذُ مِنْهُ نَفَقَةَ سَنَةٍ ثُمَّ یَجْعَلُ مَا بَقِىَ أُسْوَةَ الْمَالِ. ثُمَّ قَالَ أَنْشُدُکُمْ بِاللَّهِ الَّذِى بِإِذْنِهِ تَقُومُ السَّمَاءُ وَالأَرْضُ أَتَعْلَمُونَ ذَلِکَ قَالُوا نَعَمْ. ثُمَّ نَشَدَ عَبَّاسًا وَعَلِیًّا بِمِثْلِ مَا نَشَدَ بِهِ الْقَوْمَ أَتَعْلَمَانِ ذَلِکَ قَالاَ نَعَمْ. قَالَ فَلَمَّا تُوُفِّىَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله علیه وسلم- قَالَ أَبُو بَکْرٍ أَنَا وَلِىُّ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله علیه وسلم- فَجِئْتُمَا تَطْلُبُ مِیرَاثَکَ مِنَ ابْنِ أَخِیکَ وَیَطْلُبُ هَذَا مِیرَاثَ امْرَأَتِهِ مِنْ أَبِیهَا فَقَالَ أَبُو بَکْرٍ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله علیه وسلم- « مَا نُورَثُ مَا تَرَکْنَا صَدَقَةٌ ». فَرَأَیْتُمَاهُ کَاذِبًا آثِمًا غَادِرًا خَائِنًا وَاللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّهُ لَصَادِقٌ بَارٌّ رَاشِدٌ تَابِعٌ لِلْحَقِّ ثُمَّ تُوُفِّىَ أَبُو بَکْرٍ وَأَنَا وَلِىُّ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله علیه وسلم- وَوَلِىُّ أَبِى بَکْرٍ فَرَأَیْتُمَانِى کَاذِبًا آثِمًا غَادِرًا خَائِنًا وَاللَّهُ یَعْلَمُ إِنِّى لَصَادِقٌ بَارٌّ رَاشِدٌ تَابِعٌ لِلْحَقِّ فَوَلِیتُهَا ثُمَّ جِئْتَنِى أَنْتَ وَهَذَا وَأَنْتُمَا جَمِیعٌ وَأَمْرُکُمَا وَاحِدٌ فَقُلْتُمَا ادْفَعْهَا إِلَیْنَا فَقُلْتُ إِنْ شِئْتُمْ دَفَعْتُهَا إِلَیْکُمَا عَلَى أَنَّ عَلَیْکُمَا عَهْدَ اللَّهِ أَنْ تَعْمَلاَ فِیهَا بِالَّذِى کَانَ یَعْمَلُ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله علیه وسلم- فَأَخَذْتُمَاهَا بِذَلِکَ قَالَ أَکَذَلِکَ قَالاَ نَعَمْ. قَالَ ثُمَّ جِئْتُمَانِى لأَقْضِىَ بَیْنَکُمَا وَلاَ وَاللَّهِ لاَ أَقْضِى بَیْنَکُمَا بِغَیْرِ ذَلِکَ حَتَّى تَقُومَ السَّاعَةُ فَإِنْ عَجَزْتُمَا عَنْهَا فَرُدَّاهَا إِلَىَّ.

 نکته :

در متن روایت نکاتی خلاف واقع نیز وجود دارد . لیکن این حدیث چون در منابع اهل تسنن است برای ما شیعیان ، حجیت ندارد . اما برای اهل تسنن حجیت دارد . ما نیز برای اثبات نامشروع بودن خلافت ابوبکر و عمر از منابع عزیزان اهل تسنن سند آوردیم .

گرچه روایات شیعه فراوان بیان می دارد که امام علی حکومت ابوبکر و عمر را قبول نداشت .