متن شبهه :

 آیا ابراهیم بت ها را نابود کرد؟
ماجرای ابراهیم در (سوره 19 آیه 41-49، سوره 6 آیه 74-83) بطورمشخصی با (سوره 21 آیه 51-59) متفاوت است، در حالی که در (سوره 21) ابراهیم بامردمش بطور جدی مقابله میکند و حتی بت های آنها را میشکند، در سوره 19 وقتی ابراهیم به دلیل صحبت کردن علیه بت ها توسط پدرش به سنگسار شدن تهدید میشود خفقان میگیرد ونه تنها مقابله ای نمیکند بلکه گویا منطقه را نیز ترک میگوید.

پاسخ به شبهه + افشای مغالطه شبهه افکنان :

در این شبهه به روشنی شاهد هستیم که شبهه افکن به زور می خواهد بین آیاتی که تفاوتی با هم ندارند، تناقض نشان دهد ! در حالیکه همه ی آیات فوق نشانگر مبارزات ابراهیم علیه السلام با جهل و شرک و خرافات هستند. بنا بر سوره 19 آیه 41-49 ابتدا ابراهیم علیه السلام سرپرست خود - آزر - را دعوت به خداپرستی می کند و او را از جهل و خرافه پرستی انذار می دهد. سپس آزر او را تهدید می کند که اگر شیوه بت پرستان را قبول نکنی، من سنگسارت میکنم. وقتی ابراهیم پس از آن همه تلاش، اینگونه پاسخ می شنود، برای آزر دعای خیر می کند و از او کناره می گیرد. سوره 6 آیه 74-83 هم گویای تلاش ابراهیم برای هدایت هدایت قومش است. و سوره 21 آیه 51-59 هم گویای این است که ابراهیم بت ها را شکست. به نظر می رسد شبهه افکن از اینکه ابراهیم بت ها را شکسته، ناراحت است! چون با لحنی توهین آمیز این پیامبر خدا را به خفقان گرفتن (خفقون) متهم کرد. شاید هم شبهه افکن گمان کرده است که ابراهیم در مقابل تهدیدهای آزر سکوت کرد و مقابله ی ابراهیم علیه السلام با بتها را نشانه ی تناقض در آیات قرآن دانسته است = مغالطه ! در حالیکه ابراهیم هیچ گاه تسلیم باطل نشد. هنگامی که آزر به سخنان ابراهیم علیه السلام گوش نداد، او هم برایش طلب هدایت کرد و وارد عمل شد و بتها را شکست. پس ابراهیم نه خفقان گرفت و نه تسلیم شد. بلکه به راهش ادامه داد و کار را تمام کرد. (بتها را شکست)

مشاهده آیات : ادامه مطلب...

متن شبهه :

لذت الله؟
آیا عمل تنبیه خداوند از رحمت اوست یا از هدایت کردن و یا نکردن مستبدانه وی ؟

پاســـخ ؛ به همراه افشای مغالطه ی اسلام ستیزان :

1. رحمت خداوند همه ی جهان را فراگرفته است. لیکن برخی انسانها خود از راه هدایت جدا می شود و بدکرداری پیشه می کنند. این افراد واکنش اعمال خود را می بینند. در واقع عذاب جهنم نتیجه ی اعمال انسانها است. (سوره 99 آیه 8 ؛ سوره 10 آیه 27) این یک قانون طبیعی است. هر کنشی واکنشی دارد. هر عملی عکس العملی دارد. گناه هم از این قانون مستثنی نیست. (توضیحات بیشتر : کلیک)

2. مغالطه ای که در متن شبه وجود دارد این است که شبهه افکن طوری وانمود کرده است که هدایت یا عدم هدایت، ناشی از استبداد خداوند است !!! در حالیکه خداوند راه هدایت را بر همگان باز گذاشته است. اگر کسی خواهان هدایت باشد، خدا او را هدایت می کند و اگر کسی خواهان آن نباشد؛ خدا هم بر خواست او مهر تأیید می زند و او را در گمراهی رها می کند تا گمراه تر شود. خداوند سرنوشت هیچ کس را عوض نمی کند مگر اینکه خود آن شخص به سود خود یا به ضرر خود کاری انجام دهد. (سوره 8 آیه 53 ؛ سوره 13 آیه 11) (توضیحات بیشتر : کلیک)

متن شبهه :

اشکالات بیشتر در داستان قوم لوط.
جواب مردمش جز این نبود که “آنها را از قریه خود برانید که آنان مردمی هستند که از کار ما بیزاری می جویند” (سوره 7 آیه 82، سوره 27 آیه 56). مردمش به او پاسخی ندادند جز اینکه گفتند “غضب الله را برای ما بیاور اگر راست میگویی” (سوره 29 آیه 29). این دو جواب باهم یکی نیستند و در هر دو آیه اشاره شده که “غیراز این جوابی ندادند” بنابر این این یک تناقض است.

پاسـخ **** افشای مغالطات شبهه افکنان :

1. مشخص است که هر دو پاسخ در حقیقت یک حرف هستند. و آن هم اینکه قوم لوط گفتند "ما به خدای تو ایمان نمی آوریم." فقط الفاظ فرق دارد. اما حقیقتاً پاسخشان یک چیز بود. پس تناقضی وجود ندارد.

2. تناقض و مغالطه ای که در متن شبهه وجود دارد این است که شبهه افکن طوری وانمود کرده است گویی هر دو عبارت در یک موقعیت گفته شده است. در حالیکه این دو عبارت - که در اصل گویای یک حرف هستند - در دو موقعیت زمانی متفاوت (در مراحل گوناگون دعوت) گفته شدند. سری دوم آیات مربوط به قبل از زمانی است که ملائکه از حضور لوط، نزد ابراهیم رفتند و از حتمی شدن عذاب بر قوم لوط سخن گفتند. ولی سری اول آیه مربوط به بعد از این زمان است. یعنی زمانی که عذاب حتمی شده بود. چون بلافاصله پس از پاسخ قوم لوط، سخن از نزول عذاب به میان آمد.

3. دیگر دلیل بر عدم تناقض این است که سری اول آیات مربوط به سخن قوم با خودشان است. یعنی قوم گنهکار، بین خودشان مشورت کردند و تصمیم گرفتند که لوط را بیرون کنند. اما سری دوم آیات، مربوط به سخنی است که قوم، خِطاب به لوط گفتند. می بینیم که مخاطب این دو سری آیه متفاوت است. پس تناقضی وجود ندارد. چون قوم بین خودشان به همدیگر فقط می گفتند "لوط را بیرون کنید." اما قوم به لوط فقط این را گفتند که "اگر راست میگویی عذاب را بیاور." 

لینک مرتبط : در قرآن هیچ تناقضی وجود ندارد. به همراه معنی تناقض و مسائلی قابل توجه

مشاهده آیات : ادامه مطلب...

متن شبهه :

“پیر زن عجوزه” و شخصیت الله.در مورد داستان لوط “ما خانواده او را نجات دادیم، بغیر از عجوزهای که عقب ماند” (سوره 26 آیه 170-171). و باز میگوید “اما ما او و خانواده اش راحفظ کردیم، بغیر از همسرش را، او از کسانی بود که با دیگران در شهر ماند (سوره 7آیه 82). این دو آیه یا باهم تناقض دارند یا الله احترام چندانی به همسر پیامبر قایل نمی شود.

پاسخ :

بسیار عجیب است ! کسی که این شبهه را مطرح کرده به ساده ترین لغات زبان عربی هم آشنا نبوده، با این حال به خود اجازه داده که قضاوت کند. به هر صورت همین شبهات ضعیف و عجیب و غریب نشان می دهد که دست دشمنان اسلام خالی است.
اولاً همسر لوط ، خائن بود (سوره تحریم آیه 10) پس لایق احترام نبود.
ثانیاً – قرآن به هیچ وجه به او بی احترامی نکرد. هیچ تناقضی هم در آیات وجود ندارد. سوره 7 آیه 82 می گوید که همسر لوط نجات نیافت و به همراه مردم شهر عذاب شد.
سوره 26 آیه 170 هم همین را میگوید که همسر لوط نجات نیافت و به همراه مردم شهر عذاب شد. اما واژه ی عجوزه ؛ باید دانست که این واژه توهین آمیز نیست. چون در زبان عربی عجوز یعنی پیرمرد و عجوزه هم یعنی پیرزن.

فَنَجَّیْنَاهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِینَ * إِلَّا عَجُوزًا فىِ الْغَابرِِین‏ (سوره 26 آیه 170-171)

پس او و کسانش را همگى، رهانیدیم، جز پیر زنى که از باقى‏ ماندگان بود.

دلیلی بر توهین آمیز نبودن این واژه : در سوره هود آیه 72 همسر حضرت ابراهیم میگوید که خدایا من عجوز هستم پس چطور ممکن است دارای فرزند شوم؟ (قالَتْ یا وَیْلَتى‏ أَ أَلِدُ وَ أَنَا عَجُوزٌ وَ هذا بَعْلی‏ شَیْخاً إِنَّ هذا لَشَیْ‏ءٌ عَجیبٌ) حال آیا همسر ابراهیم به خودش بی احترامی کرد؟ خیر . چون عجوز در زبان عربی یعنی پیر. و اصلاً توهین آمیز نیست.

متن شبهه :

آیا تورات مثل قرآن است یا نیست؟
ادعای مسلمانان مبنی بر تحریف انجیل و تورات، از یکطرف با (سوره 2 آیه 24) و (سوره 17 آیه 88) و از طرف دیگر با (سوره 28 آیه 49) و (سوره 46 آیه 10) در تضاد است.

پاسخ :

1. حقیقت کتابهای آسمانی همگی مانند هم هستند. همگی یک حرف را می زنند. گرچه دیگر کتب آسمانی - غیر از قرآن - مورد دستبرد نااهلان قرار گرفته اند.

2. سری اول آیات می فرماید که قرآن کتابی بی نظیر است. و سری دوم آیات می فرماید که پیام قرآن و تورات راستین فرقی با یکدیگر ندارند. (گرچه قرآن از جهت دارا بودن لایه های معنوی و اسرارآمیز، برترین کتاب است. اما پیام همه کتب آسمانی مانند هم است.)

مشاهده آیات :  ادامه مطلب...

متن شبهه :

 حلقه بینهایت (تسلسل).
(سوره 26 آیه 192-195-196) میگوید “این (قرآن) وحیست از طرف خداوند… به زبان عربی و این (قرآن) در نوشته های (پیامبران) قبلی نیز هست. حال بادانستن اینکه انجیل و تورات به زبان عبری و یونانی نوشته شده است. چطور یک کتابعربی میتواند در آن کتابهای غیر عربی آمده باشد؟ علاوه بر این اگر این قرآن در آنکتابها گنجانده شده است، همین (سوره 26 آیه 192-195-196) نیز باید در آن کتابهاباشد، بنابر این آن کتابها نیز باید در کتابهای قبلی همین سوره را داشته باشند وهمینگونه به یک حلقه بینهایت و تسلسل میرسیم.

پاســــــــخ :

می بینیم که دشمنان اسلام از سر ناتوانی به "هذیان گویی" افتاده و دچار "اختلالات ذهنی" شده اند.

سوره 26 آیه 192- 195 می فرماید که قرآن وحی است از جانب پرودگار برای هدایت جهانیان ، که خداوند این وحی را به زبان عربی بر قلب تو نازل نمود.

و این مسئله یعنی " نزولِ قرآنِ هدایتگر که بر قلب پیامبر آخرالزمان " در کتب انبیای پیشین نیز آمده است. یعنی همه پیامبران بر این امر بشارت داده اند. نه اینکه حرف به حرف قرآن در تورات و انجیل آمده باشد. مسئله تسلسل هم مربوط به وقتی که است که " حرف به حرف " قرآن در تورات و انجیل و ... آمده باشد، در حالیکه اینطور نیست. بلکه بشارت و وصف قرآن و پیامبر آخرالزمان، در کتب آسمانی پیشین آمده است. نشان به آن نشانی که در آیه 197 همین سوره می فرماید که علمای بنی اسرائیل از این مسئله آگاهند. آیه 157 اعراف هم می گوید که وصف حال و بشارت به پیامبر خاتم و سخنانی که بر زبان جاری می کند در تورات و انجیل آمده است.

سوره 26 آیه 192-197 :

و راستى که این [قرآن‏] وحى پروردگار جهانیان است. که روح الامین [روح القدس : جبرئیل] آن را بر قلبت نازل کرد، تا از [جمله‏] هشداردهندگان باشى ، به زبان عربى روشن، و [وصفِ‏] آن در کتابهاى پیشینیان آمده است. آیا براى آنان، این خود دلیلى روشن نیست که علماى بنى اسرائیل از آن اطّلاع دارند؟

متن شبهه :

تناقضی در (سوره 2 آیه 97) و (سوره 16 آیات 101-10)
1. چه کسی قرآن را بر محمد وحی میکند؟ جبرئیل یا روح القدس (سوره 16 آیه 102)؟
2. وحی های جدید وحی های قدیم را تصدیق میکنند (سوره 2 آیه 97) یا جایگزین آنها هستند (سوره 16 آیه 101)؟
3. قرآن عربی خالص است (سوره 16 آیه 103) اما تعداد بسیار زیادی کلمات غیر عربی در آن یافت می شود.

پاســـــــــخ :

دشمنان اسلام چگونه به یاوه گویی رسیدند !

به راستی هیچ تناقضی در آیات قرآن وجود ندارد. و ما نیز از نادانی دشمنان اسلام، شگفت زده ایم! پاسخ به شبهه فوق :

1. جبرئیل همان روح القدس است ! کلیک کنید.

2. بنا بر سوره 2 آیه 97 ، قرآن، حقیقت و کلّیت کتب آسمانی پیشین را تصدیق می کند. اما بنا بر مصالح اجتماعی در برخی جزئیات، احکام جدید جایگزین احکام قدیم می شود. یعنی اصول همان است و مورد تصدیق قرآن است. اما در فروع و جزئیات تغییراتی واقع می شود. آن هم بر اساس نیازها و مصالح.

3. قرآن نگفته است قرآن به عربی خالص است. اصلاً زبان عربی یکی از زبانها از ریشه ی گویش های سامی است. چیزی به اسم زبان خالص در دنیا وجود ندارد. سوره 16 آیه 103 می فرماید قرآن به زبان عربی و به صورتی روشنگر بیان شده است، (واژه ی خالص در آیه نیامده است.)

وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّمَا یُعَلِّمُهُ بَشَرٌ  لِّسَانُ الَّذِى یُلْحِدُونَ إِلَیْهِ أَعْجَمِىٌّ وَ هَاذَا لِسَانٌ عَرَبىِ‏ٌّ مُّبِین ‏(سوره 16 آیه 103)

و نیک مى‏ دانیم که آنان مى ‏گویند: «جز این نیست که بشرى به او مى ‏آموزد.» [نه چنین نیست، زیرا] زبان کسى که [این‏] نسبت را به او مى‏ دهند غیر عربى است و این [قرآن‏] به زبان عربى روشن است‏.

متن شبهه :

آیا فرشته ها میتوانند نامطیع باشند؟

هیچ فرشته ای متکبر نیست، همه الله را اطاعت میکنند(سوره 16 آیات 49-50)، اما “هان به فرشتگان گفتیم، آدم را سجده کنید” و همه آنها بهآدم سجده کردند مگر ابلیس، ابلیس نافرمانی کرد و او بسیار متکبر است(سوره 2 آیه 34)

پاسخ خلاصه :

هیچ تناقضی وجود ندارد. آیه اول می فرماید که ملائکه مطیع امر خداوند هستند. و در آیه دوم می گوید که ابلیس در مقابل آدم سجده نکرد. در واقع ابلیس، فرشته نبود. بلکه بنا بر متن قرآن، ابلیس از جنس جن بود. اما به دلیل پاکی و تعالی در عبادت، در ردیف فرشتگان قرار گرفته بود. چون او در ردیف ملائکه بود، خدواند او را نیز مأمور به سجده بر آدم نمود ولی او تکبر پیشه کرد.

همچنین می توان گفت : همه ملائکه ای که ملائکه ماندند - و از جمع ملائکه رانده نشدند - مطیع خداوند هستند.

پاسخ مفصل به همراه آیات : ادامه مطلب...

متن شبهه :

در روز آخرت کارنامه خود را چگونه دریافت میکنیم؟
در روز جزا، زیانکاران کارنامه اعمال بدشان را ازکجا میگیرند؟ از پشتشان (سوره 84 آیه 10) یا از دست چپشان (سوره 69 آیه 25) ؟

پاسخ :

هر کس این آیات را کنار هم قرار دهد متوجه می شود که هیچ اشتباه و تناقضی در آنها وجود ندارد. چون :

نامه اعمال زشت کرداران ، از پشتِ سر، به دست چپشان داده می شود. (همانگونه که نامه اعمال راست کرداران از پیشِ رو به دست راستشان داده خواهد شد.)

سوره 84 آیه 10 :

وَ أَمَّا مَنْ أُوتىِ‏َ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ * فَسَوْفَ یَدْعُواْ ثُبُورًا

ترجمه : و امّا کسى که کارنامه ‏اش از پشت سرش به او داده شود، زود است که هلاک [خویش‏] خواهد.

سوره 69 آیه 25 :

وَ أَمَّا مَنْ أُوتىِ‏َ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَالَیْتَنىِ لَمْ أُوتَ کِتَابِیَه‏

ترجمه : و امّا کسى که کارنامه‏ اش به دست چپش داده شود، گوید: «اى کاش کتابم را دریافت نکرده بودم.»

متن شبهه :

آیا کسانی که به زنان تهمت ناپاکی میزنند بخشیده میشوند؟

آری (سوره 24 آیه 5 ) ، نه (سوره 24 آیه 23)

پاسخ :

قرآن می گوید که تهمت زدن به زنان پاک، گناهی بزرگ است. و عذاب سختی در انتظار کسانی است که چنین تهمتی به این زنان می زنند. اما قرآن می افزاید که اگر کسی توبه و اصلاح کند، خداوند او را می بخشد.

سوره 24 آیه 23-24  :

إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُواْ فىِ الدُّنْیَا وَ الاَْخِرَةِ وَ لهَُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ (23) یَوْمَ تَشهَْدُ عَلَیهِْمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُم بِمَا کاَنُواْ یَعْمَلُون‏ (24)

ترجمه :

بى‏ گمان، کسانى که به زنان پاکدامنِ مؤمن و بى‏ خبر [از کار زشت] نسبت زنا مى ‏دهند، در دنیا و آخرت لعنت شده‏ اند، و براى آنها عذابى سخت خواهد بود، در روزى که زبان و دستها و پاهایشان، بر ضد آنان براى آنچه انجام مى‏ دادند، شهادت مى‏ دهند.

نکته :

پس تهمت زدن کاری بس نادرست و موجب عذاب گنهکار است.

سوره 24 آیه 5 :

وَ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثمُ‏َّ لَمْ یَأْتُواْ بِأَرْبَعَةِ شهَُدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَةً وَ لَا تَقْبَلُواْ لهَُمْ شهََادَةً أَبَدًا  وَ أُوْلَئکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (4) إِلَّا الَّذِینَ تَابُواْ مِن بَعْدِ ذَالِکَ وَ أَصْلَحُواْ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیم‏ (5)

ترجمه :

و کسانى که نسبت زنا به زنان شوهردار مى‏ دهند، سپس چهار گواه نمی ‏آورند، هشتاد تازیانه به آنان بزنید، و هیچگاه شهادتى از آنها نپذیرید، و اینانند که خود فاسقند. مگر کسانى که بعد از آن [تهمت زدن] توبه کرده و به جبران بپردازند، که خدا البته آمرزنده مهربان است.

نکته :

بله ، این گناهی بزرگ است. اما اگر کسی توبه و جبران کند، خدا هم او را می بخشد. یعنی آیه قبلی مربوط به کسانی است که از عمل خود توبه نمی کنند. اما این آیه مربوط به کسانی است که توبه کرده ؛ و عمل زشت خود را جبران می کنند.‏ چه اینکه بنا بر آیه 53 و 54 زمر ، خداوند همه گناهان را با توبه می بخشد.