احمد بن حنبل از بزرگان اهل تسنّن در کتاب السنّة میگوید :

سنّت در این است که ما خوبی های همه صحابه پیامبر را بیان داریم و جریاناتی که بین آنها رخ داده است را نادیده بگیریم . پس هر کس که یکی از صجابه را ناسزا گوید ، بدعت گزار و رافضی است ! محبت صحابه جزو سنت است و دعای خیر برای آنان موجب نزدیکی به خداوند . و اقتدای به آنان وسیله ای برای رسیدن به حق . و تمسک به آثار آنان فضیلت است .

و همچنین گفت :

بر هیچ کس جایز نیست که از زشتی های صحابه چیزی بگوید و بر هیچ کس جایز نیست که بر آنان طعنه زند . پس هر که چنین کند بر حاکم واجب است که او را مجازات نماید . و حاکم حق عفو و گذشت ندارد . و باید آنقدر او را در حبس نگه دارد که توبه کند .


                                               *************

اسناد از اهل تسنّن :

عقیدة أهل السنة والجماعة فی الصحابة الکرام ( مؤلف : ناصر بن علی عائض حسن الشیخ ) ج 2 ص 866 ، ناشر : مکتبة الرشد، الریاض، عربستان سعودی ، چاپ دوم ، نسخه ی سایت مکتبة المدینة الرقمیة

مجلة الجامعة الإسلامیة بالمدینة المنورة ، ناشر : سایت الجامعة به آدرس
http://www.iu.edu.sa/Magazine و سایت أهل الحدیث به آدرس http://www.ahlalhdeeth.com


حال سؤال اینجاست که چرا علمای گرامی اهل تسنّن صحابه را از نقد و بررسی معاف میدارند ؟

مگر نه این است که بخش عظیمی از حقایق تاریخ مخصوصاً صدر اسلام ، در گرو شناخت دقیق و علمی صحابه است ؟ پس چرا آنان جامعه اسلامی را از این پژوهش ها و حقیقت جویی ها باز میدارند ؟؟؟

البته ما نیز با توهین مخالفیم اما مطمئناً نادیده گرفتن اشکالات و چشم پوشی از بسیاری حقایق ، سنت پیامبر نیست .

متن عربی سخن احمد بن حنبل :

قال الإمام أحمد بن حنبل فی کتابه السّنّة: من السنة ذکر محاسن أصحاب رسول الله - صلى الله علیه وسلم - کلهم أجمعین، والکف عن الذی جرى بینهم، فمن سبَّ أصحاب رسول الله - صلى الله علیه وسلم - أو واحداً منهم فهو مبتدع رافضی؛ حبهم سنّة، والدعاء لهم قربة، والاقتداء بهم وسیلة، والأخذ بآثارهم فضیلة.
وقال: لا یجوز لأحد أن یذکر شیئاً من مساوئهم، ولا یطعن على أحد منهم، فمن فعل ذلک فقد وجب على السلطان تأدیبه وعقوبته، لیس له أن یعفو عنه، بل یعاقبه ثم یستتیبه، فإن تاب قبل منه؛ وإن لم یتب أعاد علیه العقوبة، وخلده فی الحبس حتى یتوب ویراجع .