نِساؤُکُمْ حَرْثٌ لَکُمْ فَأْتُوا حَرْثَکُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّکُمْ مُلاقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنینَ(223) بقره

تفسیر و پاسخ به شبهه :

ممکن است گفته شود اسلام در این آیه از قرآن به زنان توهین نموده ، آنان را مورد تحقیر قرار داده است . چرا که زنان به کشتزار تشبیه شده اند .

پاسخ :

این آیه را می توان از دو جهت مورد بررسی قرار داد . 

اول :
در این آیه منظور از نسائکم ، همسران است . یعنی زوجات . نه عموم زنان جامعه . چون بحث نزدیکی و تماس جنسی مطرح است .  پس آنچه به کشتزار تشبیه شده است همه ی وجود زن به عنوان یک صنف از نوع انسان نیست بلکه منظور ، یکی از وظایف زن در خانواده است و آن همان پذیرش بذر برای تولید مثل و بقای نسل بشر و امتداد مسیر تکامل معنوی و روحانی است که در جای خود یکی از والاترین خدمات به انسانیت است .  
ضمن اینکه آنچه قرآن بیان می کند حقیقت است ، واقعیت است . اگر زن را کشتزار نامید ( نه همه ی وجود زن بلکه بخشی از وجود او ) برای این است در عالم واقع زن چنین است . مگر نیست ؟ مگر زن هسته ی اولیه ی را در وجود خود نمی پذیرد ؟ مگر زن این هسته را در درون خویش پرورش نمی دهد ؟

دوم :
تشبیه زن به کشتزار را می توان از زاویه ای دیگر نیز بررسی نمود . و آن هم از بعد نمادگرایی و معناگرایی است . به راستی واژه ی « حرث » به معنی کشتزار ، در زبان قرآن ، نماد چیست ؟ آیا فراتر از معنی لفظی ، کاربرد دیگری هم دارد ؟ پاسخ مثبت است . قران به عنوان کتابی الهی به دفعات از زبان و ادبیات نمادین بهره می برد . برای مثال ، گیاه در قرآن نماد رشد و بالندگی است .
خداوند در مورد مریم ( که قرآن به بهترین شکل او می ستاید ) می فرماید :

فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَنا ( سوره ی 3 آیه 37 )

پروردگار ، نذر مادر مریم را به نیکوترین وجه پذیرفت و به بهترین صورت ، نهال وجود مریم را پرورش داد ...
توجه : نبات یعنی گیاه ، نهال ...
حال وقتی مریم به نهال ( یا گیاه ) تشبیه شده است ، مطمئناً محل رشد و بالندگی او کشتزار است و این مکان ، جایی به جز آغوش مادر نیست ...

نتیجه :
حرث یعنی محل رشد و بالندگی
و از جهتی دیگر :
یعنی محل رویش بذر وجودی انسان

منبع : ذی طوی