متن شبهه :

ماجرای پرستش گوساله طلایی
اسرائیلیان قبل از اینکه موسی از کوه بازگردد آغازبه پرستش گوساله طلایی کردند (سوره 7 آیه 149)، اما تازمانی که موسی بازنگشته بوداز توبه کردن سر باز زدند و به ستایش گوساله ادامه دادند (سوره 20 آیه 91). آیاهارون نیز در گناه آنان شریک بود؟ نه (سوره 20 آیه 85-90)، آری (سوره 20 آیه 92،سوره 7 آیه151) .

پاسخ خلاصه :

در این آیات هیچ تناقضی وجود ندارد. شگفتا از دروغ پردازی های دشمنان اسلام ...

ماجرا : وقتی حضرت موسی در کوه طور بود، برادرش هارون در میان قوم بود و به ارشاد آنان پرداخت اما بنی اسرائیل توجهی به او نکردند و راه گوساله پرستی پیش گرفتند. هر دو آیه می گویند که هارون (علیه السلام) بی گناه بود. 

نگاهی به آیات ، پاسخ مفصل :

سوره 20 آیه 83-94 :

* وَ مَا أَعْجَلَکَ عَن قَوْمِکَ یَامُوسىَ ‏(83) قَالَ هُمْ أُوْلَاءِ عَلىَ أَثَرِى وَ عَجِلْتُ إِلَیْکَ رَبّ‏ِ لِترَْضىَ ‏(84) قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَکَ مِن بَعْدِکَ وَ أَضَلَّهُمُ السَّامِرِىُّ (85) فَرَجَعَ مُوسىَ إِلىَ‏ قَوْمِهِ غَضْبَنَ أَسِفًا  قَالَ یَاقَوْمِ أَ لَمْ یَعِدْکُمْ رَبُّکُمْ وَعْدًا حَسَنًا أَفَطَالَ عَلَیْکُمُ الْعَهْدُ أَمْ أَرَدتُّمْ أَن یحَِلَّ عَلَیْکُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّکُمْ فَأَخْلَفْتُم مَّوْعِدِى (86) قَالُواْ مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَکَ بِمَلْکِنَا وَ لَاکِنَّا حُمِّلْنَا أَوْزَارًا مِّن زِینَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْنَاهَا فَکَذَالِکَ أَلْقَى السَّامِرِىُّ (87) فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ فَقَالُواْ هَاذَا إِلَاهُکُمْ وَ إِلَاهُ مُوسىَ‏ فَنَسىِ‏َ (88) أَفَلَا یَرَوْنَ أَلَّا یَرْجِعُ إِلَیْهِمْ قَوْلًا وَ لَا یَمْلِکُ لهَُمْ ضَرًّا وَ لَا نَفْعًا (89) وَ لَقَدْ قَالَ لهَُمْ هَارُونُ مِن قَبْلُ یَاقَوْمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِ  وَ إِنَّ رَبَّکُمُ الرَّحْمَانُ فَاتَّبِعُونىِ وَ أَطِیعُواْ أَمْرِى (90) قَالُواْ لَن نَّبرَْحَ عَلَیْهِ عَکِفِینَ حَتىَ‏ یَرْجِعَ إِلَیْنَا مُوسىَ‏ (91) قَالَ یَاهَارُونُ مَا مَنَعَکَ إِذْ رَأَیْتَهُمْ ضَلُّواْ (92) أَلَّا تَتَّبِعَنِ  أَ فَعَصَیْتَ أَمْرِى (93) قَالَ یَبْنَؤُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْیَتىِ وَ لَا بِرَأْسىِ  إِنىّ‏ِ خَشِیتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَینْ‏َ بَنىِ إِسْرَ ءِیلَ وَ لَمْ تَرْقُبْ قَوْلى (94)

ترجمه :

اى موسى! چه چیز سبب شد که از قومت پیشى گیرى، و (براى آمدن به کوه طور) عجله کنى؟ (83) عرض کرد: «پروردگارا! آنان در پى منند و من به سوى تو شتاب کردم، تا از من خشنود شوى» (84) فرمود: «ما قوم تو را بعد از تو، آزمودیم و سامرى آنها را گمراه ساخت» (85) موسى خشمگین و اندوهناک به سوى قوم خود بازگشت و گفت: «اى قوم من! مگر پروردگارتان وعده نیکویى به شما نداد؟ آیا مدّت جدایى من از شما به طول انجامید، یا مى‏ خواستید غضب پروردگارتان بر شما نازل شود که با وعده من مخالفت کردید؟» (86) گفتند: «ما به میل و اراده خود از وعده تو تخلّف نکردیم بلکه مقدارى از زیورهاى قوم را که با خود داشتیم افکندیم» و سامرى اینچنین القا کرد ... (87) و براى آنان مجسّمه گوساله‏ اى که صدایى همچون صداى گوساله (واقعى) داشت پدید آورد و (به یکدیگر) گفتند: «این خداى شما، و خداى موسى است» و او فراموش کرد (پیمانى را که با خدا بسته بود) (88) آیا نمى‏ بینند که (این گوساله) هیچ پاسخى به آنان نمى‏ دهد، و مالک هیچ گونه سود و زیانى براى آنها نیست؟ (89) و پیش از آن، هارون به آنها گفته بود: «اى قوم من ؛ شما به این وسیله مورد آزمایش قرار گرفته‏ اید. پروردگار شما خداوند رحمان است. [نه این گوساله] پس، از من پیروى کنید، و فرمانم را اطاعت نمایید» (90) ولى آنها گفتند: «ما هم چنان گرد آن مى‏ گردیم (و به پرستش گوساله ادامه مى‏ دهیم) تا موسى به سوى ما بازگردد» (91) (موسى) گفت: «اى هارون! چرا هنگامى که دیدى آنها گمراه شدند ... (92) از من پیروى نکردى؟! آیا فرمان مرا عصیان نمودى؟» (93) (هارون) گفت: «اى فرزند مادرم! [اى برادر] ریش و سر مرا مگیر... من ترسیدم بگویى تو میان بنى اسرائیل تفرقه انداختى، و سفارش مرا به کار نبستى»

این آیه روشن می کند که هارون گناهی نکرد. بلکه هارون در مقابل گوساله پرستی مبارزه کرد. اما بنی اسرائیل به سخنان هارون توجه نکردند و هارون نیز برای اینکه جنگ داخلی روی ندهد مجبور به سکوت شد.

سوره 20 آیه 92 :

که در بالا بیان شد. موسی از هارون پرسید که ای هارون آیا از فرمان عصیان نمودی ؟ و هارون عرض کرد که من آنان را ارشاد کردم اما آنان توجهی نکردند.

سوره 7 آیه 151 :

وَلَمَّا رَجَعَ مُوسىَ إِلىَ‏ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونىِ مِن بَعْدِی أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّکُمْ وَ أَلْقَى الْأَلْوَاحَ وَ أَخَذَ بِرَأْسِ أَخِیهِ یجَُرُّهُ إِلَیْهِ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونىِ وَ کاَدُواْ یَقْتُلُونَنىِ فَلَا تُشْمِتْ بىِ‏َ الْأَعْدَاءَ وَ لَا تجَْعَلْنىِ مَعَ الْقَوْمِ الظَّلِمِینَ(150) قَالَ رَبّ‏ِ اغْفِرْ لىِ وَ لِأَخِى وَ أَدْخِلْنَا فىِ رَحْمَتِکَ وَ أَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِین‏ (151)

و هنگامى که موسى خشمگین و اندوهناک به سوى قوم خود بازگشت، [و به آنان] گفت: «پس از من، بد جانشینانى برایم بودید. آیا در مورد فرمان پروردگارتان (و تمدید مدّت میعاد او)، عجله نمودید؟» سپس الواح را افکند، و سر برادر خود [یعنی هارون] را گرفت (و با عصبانیت) به سوى خود کشید. [هارون] گفت: «فرزند مادرم! این گروه، مرا در فشار گذاردند و ناتوان کردند و نزدیک بود مرا بکشند، پس کارى نکن که دشمنان مرا شماتت کنند و مرا با گروه ستمکاران قرار مده» (150) (موسى) گفت: «پروردگارا ؛ من و برادرم را بیامرز، و ما را در رحمت خود داخل فرما، و تو مهربانترین مهربانانى»

در این آیات و مخصوصاً آیه 150 روشن است که هارون وظیفه ی خود را انجام داد و در گناه قوم شریک و مقصر نبود. موسی نیز متوجه بی گناهی هارون شد و از خدا خواست تا او و برادرش هارون را بیامرزد. شاید دشمنان اسلام گمان کرده اند که استغفار موسی برای خود و برادرش به معنی شراکت هارون در گناه قوم است. در حالیکه چنین نیست. قرآن به صراحت می گوید که هارون بی گناه بود. و موسی نیز از خداوند طلب آمرزش کرد تا اولاً آثار وضعی گناهِ بنی اسرائیل - انرژی های منفی - بر آنان اثری نگذارد و در ثانی اگر کوتاهی کردند - که نکردند - خداوند آنان را بیامرزد.