متن شبهه :

پرستش یک خدا یا یک خدای دیگر؟
به محمد دستور میدهد که به ناباوران بگوید، شماچیزی را نمیپرستید که من میپرستم (سوره 109 آیه 3). هرچند سوره های دیگر در قرآن بطور مشخص اشاره میکند که آن ناباوران در واقع خدایی را پرستش میکنند که همان الله است.

پاسخ : 

در این دو سری آیات هیچ تناقضی وجود ندارد.  بنا بر متن قرآن ، بت پرستان ، الله را خالق جهان می دانستند (آیه 38 زمر) ولی او را به عنوان خدای یگانه پرستش نمی کردند. بلکه بت ها را شریک وی می دانستند. در واقع ، بت پرستان « مِن دونِ الله » یعنی غیر خدا را نیز پرستش می کردند. در نتیجه "خدایی که شریک دارد" را می پرستیدند. قرآن می گوید ای پیامبر! به آنان بگو : من این خدای ضعیفِ محدودِ دارای شریک را نمی پرستم ... بلکه خدای یگانه ی مطلقاً دانا و توانا را می پرستم...

همچنین برخی مشرکین ، بعضاً علاوه بر بتها، شیاطین و اجنّه را نیز می پرستیدند، که پیامبر از پرستش آنها ابراز بیزاری نمود.

سفسطه ای هم در اصل شبهه وجود دارد : اینکه در بخش دوم شبهه آمده است که 

سوره های دیگر در قرآن بطور مشخص اشاره میکند که آن ناباوران در واقع خدایی را پرستش میکنند که همان الله است.

به راستی کجای قرآن به طور مشخص اشاره کرد که مشرکین ، الله - خدای یگانه ی بی همتای بی شریک - را پرستش می کردند ؟؟؟

برای مشاهده آیات مربوط به پاسخ

در سوره 109 آمده است :

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ‏ قُلْ یَأَیهَُّا الْکَفِرُونَ (1) لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ (2) وَ لَا أَنتُمْ عَبِدُونَ مَا أَعْبُدُ (3) وَ لَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتمُ‏ْ (4) وَ لَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (5) لَکمُ‏ْ دِینُکُمْ وَ لىِ‏َ دِینِ (6)

به نام خداوند بخشنده مهربان‏ . بگو: اى کافران (1) آنچه را شما مى‏پرستید، من نمى‏پرستم (2) و نه شما آنچه را من مى‏پرستم مى‏پرستید، (3) و نه من هرگز آنچه را شما پرستش کرده‏اید مى‏پرستم، (4) و نه شما آنچه را که من مى‏پرستم پرستش مى‏کنید (5) (حال که چنین است) آیین شما براى خودتان، و آیین من براى خودم. (6)

روشن است که مشرکین چه چیزهایی را پرستش می کردند : 

1. مشکرین خدای ضعیف و " دارای شریک " را می پرستیدند. یعنی بتها را شریک خداوند ( الله ) می دانستند. آیه 3 زمر / 19-20 نجم / 33 اعراف / 42 مریم / 17 عنکبوت و ... لذا قرآن امر می فرماید که از پرستش این " خدای دارای شریک " دوری کنید.

2. برخی مشرکین - از زمان گذشته تا صدر اسلام و حتی زمان حاضر) شیطان را می پرستیدند : 

یَأَبَتِ لَا تَعْبُدِ الشَّیْطَانَ  إِنَّ الشَّیْطَانَ کاَنَ لِلرَّحْمَانِ عَصِیًّا (44 مریم)

پدر ! شیطان را مپرست، که شیطان [خداى‏] رحمان را عصیانگر است‏.

قَالُواْ سُبْحَانَکَ أَنتَ وَلِیُّنَا مِن دُونِهِم  بَلْ کاَنُواْ یَعْبُدُونَ الْجِنَّ  أَکْثرَُهُم بهِِم مُّؤْمِنُونَ (41 سبأ)

مى‏گویند: «منزّهى تو، سرپرست ما تویى نه آنها! بلکه جنّیان را مى‏پرستیدند بیشترشان به آنها اعتقاد داشتند.» 

3. و پرستش اشخاص و مظاهر طبیعت و ... همچون ستارگان و ماه و خورشید و آتش و ... هم مشهور است.