در قرآن هیچ تناقضی وجود ندارد. اما پاسخ به شبهه افکنی های دشمنان اسلام :

متن شبهه :

خلقت شش روز بود یا هشت روز؟
(سوره 7 آیه 54، سوره 10 آیه 3، سوره 11 آیه 7 وسوره 25 آیه 59) به روشنی اعلام میکند که الله زمین و آسمانها را در 6 روز آفرید. اما در (سوره 41 آیات 9-12) جمع روزهایی که الله بدانها اشاره میکند 8 روزاست.

پاسخ :

افشای سفسطه ی دشمنان اسلام :

قبل از هر چیز باید بگویم که "یوم" در زبان عربی لزوماً به معنی روز -فاصله طلوع تا غروب خورشید- نیست. بلکه به معنی دوره / هنگام / بازه زمانی و ... هم می آید. کلیک کنید.

I. اگر بخواهیم برداشت دشمنانِ اسلام از این دو دست آیه را بپذیریم، باز هم تناقضی در آیات نخواهد بود. چون آیه اول گفت خلقت = 6 دوره  ! اما آیه دوم می گوید : خلقت + تقدیر = 8 دوره  . پس تناقضی وجود ندارد. چرا ؟ چون دو معادله [ X=6 ] و [ X+Y=8 ] تناقض ندارند.( این پاسخ بر اساس نحوه استدلال خود دشمنان اسلام است.)

II. پاسخ بعدی : متأسفانه اسلام ستیزانِ نادان درجمع اعداد یک رقمی دچار اشتباه شدند! چون آیه اول می گوید : آفرینش جهان در 6 دوره ؛ خوب ! اما آیه دوم (9-12 فصلت) می گوید:

1. آفرینش زمین در 2 دوره

2. آفرینش و تقدیر زمین و اقوات (آنچه در زمین است) در 4 دوره

3. آفرینش آسمانها در 2 دوره

این در حالی است که گزینه 1 زیرمجموعه گزینه 2 است. یعنی نباید جدا حساب شود. بلکه 1 و 2 با همدیگر هستند. چون اقوات زمین جزئی از زمین است نه جدا از آن.

یعنی :

A=2  (زمین)

A+B=4  (زمین+اقوات) 

C=2  (آسمانها)

حال :      ?=A+B+C

پاسخ درست : 6

پاسخ اشتباه : 8

پس قرآن دقیق و درست محاسبه کرده است. اما دشمنان بی سواد و پرادعای اسلام هنوز هم در جمع اعداد یک رقمی با مشکل مواجه اند!

III. علمای اسلام پاسخی دیگر نیز داده اند و آن اینکه در آیه 9-12 سوره فصلت منظور از 4 دوره همان 4 فصل سال است. در این صورت نیز تناقضی وجود نخواهد داشت.

ملاحظه آیات :

بخش اول شبهه ، آفرینش جهان در 6 دوره :

سوره 7 آیه 54 : 

إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِى خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ فىِ سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى‏ عَلىَ الْعَرْشِ یُغْشىِ الَّیْلَ النهََّارَ یَطْلُبُهُ حَثِیثًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّرَاتِ  بِأَمْرِهِ  أَلَا لَهُ الخَْلْقُ وَ الْأَمْرُ  تَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَلَمِین‏

در حقیقت، پروردگار شما آن خدایى است که آسمانها و زمین را در شش روز آفرید سپس بر عرش [جهاندارى‏] استیلا یافت. روز را به شب- که شتابان آن را مى‏ طلبد- مى‏ پوشاند، و [نیز] خورشید و ماه و ستارگان را که به فرمان او رام شده‏ اند [پدید آورد]. آگاه باش که [عالم‏] خلق و امر از آنِ اوست. فرخنده خدایى است پروردگار جهانیان‏...

سوره 10 آیه 3 :

إِنَّ رَبَّکمُ‏ُ اللَّهُ الَّذِى خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ فىِ سِتَّةِ أَیَّامٍ ثمُ‏َّ اسْتَوَى‏ عَلىَ الْعَرْشِ  یُدَبِّرُ الْأَمْرَ  مَا مِن شَفِیعٍ إِلَّا مِن بَعْدِ إِذْنِهِ  ذَالِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ  أَ فَلَا تَذَکَّرُون‏

پروردگار شما آن خدایى است که آسمانها و زمین را در شش هنگام آفرید. سپس بر عرش استیلا یافت. کار [آفرینش‏] را تدبیر مى‏ کند. شفاعتگرى جز پس از اذن او نیست. این است خدا، پروردگار شما، پس او را بپرستید. آیا پند نمى‏ گیرید؟

سوره 11 آیه 7 :

وَ هُوَ الَّذِى خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ فىِ سِتَّةِ أَیَّامٍ وَ کَانَ عَرْشُهُ عَلىَ الْمَاءِ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا  وَ لَئنِ قُلْتَ إِنَّکُم مَّبْعُوثُونَ مِن بَعْدِ الْمَوْتِ لَیَقُولَنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ إِنْ هَاذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِین‏

و اوست کسى که آسمانها و زمین را در شش هنگام آفرید و عرش او بر آب بود، تا شما را بیازماید که کدام‏یک نیکوکارترید. و اگر بگویى: «شما پس از مرگ برانگیخته خواهید شد» قطعاً کسانى که کافر شده ‏اند خواهند گفت: «این [ادّعا] جز سحرى آشکار نیست.»

سوره 25 آیه 59 :

الَّذِى خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَیْنَهُمَا فىِ سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى‏ عَلىَ الْعَرْشِ  الرَّحْمَانُ فَسَْلْ بِهِ خَبِیرًا

همان کسى که آسمانها و زمین، و آنچه را که میان آن دو است، در شش روز آفرید. آن گاه بر عرش استیلا یافت. رحمتگر عام [اوست‏]. در باره وى از خبره‏اى بپرس [که مى‏ داند].

پس تا اینجای کار روشن است که خداوند جهان را در 6 دوره ( در 6 بازه زمانی ) خلق کرد.

اما سری دوم آیات ( که دشمنان اسلام، به اشتباه آن را متناقض با آیه اول دانسته اند)

قُلْ أَ ئنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ بِالَّذِى خَلَقَ الْأَرْضَ فىِ یَوْمَینْ‏ِ وَ تجَْعَلُونَ لَهُ أَندَادًا  ذَالِکَ رَبُّ الْعَالَمِینَ * وَ جَعَلَ فِیهَا رَوَاسىِ‏َ مِن فَوْقِهَا وَ بَارَکَ فِیهَا وَ قَدَّرَ فِیهَا أَقْوَاتهََا فىِ أَرْبَعَةِ أَیَّامٍ سَوَاءً لِّلسَّائلِینَ * ثمُ‏َّ اسْتَوَى إِلىَ السَّمَاءِ وَ هِىَ دُخَانٌ فَقَالَ لهََا وَ لِلْأَرْضِ ائْتِیَا طَوْعًا أَوْ کَرْهًا قَالَتَا أَتَیْنَا طَائعِینَ * فَقَضَئهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فىِ یَوْمَینْ‏ِ وَ أَوْحَى‏ فىِ کلُ‏ِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا  وَ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَ حِفْظًا  ذَالِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیم‏

بگو: آیا این شمایید که واقعاً به آن کسى که زمین را در دو هنگام آفرید، کفر مى ‏ورزید و براى او همتایانى قرار مى‏ دهید؟ این است پروردگار جهانیان. و در [زمین‏]، از فراز آن [لنگرآسا] کوه‏ها نهاد و در آن خیر فراوان پدید آورد، و مواد خوراکى آن را در چهار روز اندازه ‏گیرى (تقدیر) کرد [که‏] براى خواهندگان، درست [و متناسب با نیازهایشان‏] است. سپس آهنگِ [آفرینشِ‏] آسمان کرد، و آن بخارى بود. پس به آن و به زمین فرمود: «خواه یا ناخواه بیایید.» آن دو گفتند: «فرمان‏پذیر آمدیم.» همچنین آنها را [به صورت‏] هفت آسمان، در دو هنگام مقرّر داشت و در هر آسمانى کار [مربوط به‏] آن را وحى فرمود، و آسمانِ [این‏] دنیا را به چراغها آذین کردیم و [آن را نیک‏] نگاه داشتیم این است اندازه‏گیرىِ آن نیرومند دانا...