سفارش تبلیغ
صبا ویژن

چرا دین اسلام و مذهب شیعه را انتخاب کردم ؟
قالب وبلاگ
اسلام دین خشونت یا صلح ؟
همه ی سوره های قرآن ( به جز سوره توبه ) با بسم الله الرحمن الرحیم شروع می شود . یعنی به نام الله ، بخشنده ی مهربان ...

در قرآن و سنت رسول الله و ائمة الهداة هم همواره می بینیم که آنان نسبت به همگان مهربان بودند . حتی نسبت به دشمن ( مگر آن دشمنی که بخواهد علیه اسلام خرابکاری کند )

قرآن به صراحت به پیامبر میگوید که تو مایه ی رحمت و مهربانی برای جهانیان باید باشی :

الأنبیاء : 107 وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمینَ
ما تو را جز به عنوان رحمت برای جهانیان نفرستادیم.

فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شاوِرْهُمْ فِی الْأَمْرِ فَإِذا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلینَ

به برکت رحمت الهى، در برابر آنان نرم و مهربان شدى و اگر خشن و سنگدل بودى، از اطراف تو، پراکنده مى‏ شدند. پس آنها را ببخش و براى آنها آمرزش بطلب و در کارها، با آنان مشورت کن . اما هنگامى که تصمیم گرفتى، قاطع باش! و بر خدا توکل کن . زیرا خداوند متوکلان را دوست دارد.

اثبات اینکه جنگهای پیامبر اولاً همگی دفاعی بودند و دوماً اینکه ابداً با خشونت همراه نبودند . 
چه بسیار اینکه اسلام به جنگ طلبی متهم می گردد . اگرچه مباحثی از این دست دراین انجمن ایجاد گردیده لیکن برآن شدم که این موضوع را از زاویه ای دیگر بررسی کنم . هم جنگهای عصر پیامبر را و هم فتوحات عهد خلفا و موضع گیری امامان شیعه را . ( که تا به حال بحث زیادی نشده )
یکی از مسائلی که باعث گردیده محمد رسول الله به جنگ طلبی متهم گردد ایات مربوط به جهاد در قرآن است .
آیاتی چند در قرآن در این زمینه وجود دارد . برای نمونه :
التوبة : 14
قاتِلُوهُمْ یُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَیْدیکُمْ وَ یُخْزِهِمْ وَ یَنْصُرْکُمْ عَلَیْهِمْ وَ یَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنینَ
« با آنان پیکار کنید، که خداوند آنان را به دست شما مجازات مى‏کند و آنان را رسوا مى‏سازد و دلهای گروهى از مؤمنان را شفا مى‏بخشد ( و بر قلب آنها مرهم مى‏نهد )
البقرة : 193 وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَکُونَ فِتْنَةٌ وَ یَکُونَ الدِّینُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوْا فَلا عُدْوانَ إِلاَّ عَلَى الظَّالِمینَ
« و با آنها پیکار کنید ، تا فتنه باقى نماند و دین، مخصوص خدا گردد. پس اگر ( از روش نادرست خود ) دست برداشتند، (مزاحم آنها نشوید زیرا ) تعدّى جز بر ستمکاران روا نیست . »
سوره 2 آیه 191
سوره توبه آیه 29
سوره 2 آیه 193
سوره توبه آیه 41
و ایاتی دیگر ...
اما آیا این پیکارها دفاعی بود یا تهاجمی ؟ یعنی آیا این جنگها و نبردها در اثر حمله ی دشمنان و دفاع مسلمانان بود یا اینکه مسلمانان حمله می کردند ؟
پاسخ این است که این پیکارها از سوی مسلمین در مقام دفاع از دین و شرف و ناموس خود بود . یعنی دشمنان ( بت پرستان و همدستان آنها ) حمله می کردند و مسلمانان هم برای دفاع یا بازپس گرفتن حق خود میجنگیدند و یا به جنگ ادامه می دادند .

دلیل :

قرآن به صورت کلی هرگونه تجاوزگری و آغاز جنگ را ممنوع کرده است :

لَّا یَنْهَئکمُ‏ُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ لَمْ یُقَاتِلُوکُمْ فىِ الدِّینِ وَ لَمْ یخُْرِجُوکمُ مِّن دِیَارِکُمْ أَن تَبرَُّوهُمْ وَ تُقْسِطُواْ إِلَیهِْمْ إِنَّ اللَّهَ یحُِبُّ الْمُقْسِطِین‏ ( آیه 8 سوره ممتحنه )
« خداوند شما را از نیکى کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانى که در راه دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهى نمى‏کند چرا که خداوند عدالت‏پیشگان را دوست دارد . »

همانگونه که مشخص است قرآن به صراحت دستور میدهد نسبت به آن دسته از غیر مسلمانان که علیه اسلام نجنگیدند و موجب آزار مسلمانان نشده اند محبت پیشه کنید و با آنان نجنگید . بلکه با آنان صلح کنید . ( نیکی به آنها + رعایت عدالت در حق آنان )
جالب است بدانیم که این آیه در مدینه نازل شده است . و جزو آخرین سوره هایی است که نازل شده است .
قابل بیان است که سیره پیامبران الهى گواهى مى دهد که آنان براى رهانیدن انسانها از ظلمت ضلالت و گمراهى و احیاى مظاهر الهى و انسانى مبعوث شده اند.
و تمام تلاش آنان در راستاى نابودى آثار شیطانى و دمیدن روح الهی بر کالبد مرده و بى رمق جامعه بوده است؛ در هیچ یک از آیات قرآنى در توصیف پیامبران به ویژه پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) سخن از کشور گشایى آنان نیست و در هیچ روایت و حدیثى، کشور گشایى ، از فضایل رسول خدا شمرده نشده است بلکه جامعترین عبارت قرآن در بیان وظیفه و مقصد دعوت آن حضرت این است:
یَا أَیُّهَا النَّبِىُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِداً وَمُبَشِّراً وَنَذِیراً وَدَاعِیاً إِلَى اللهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجاً مُنِیراً ( الأحزاب 46)
« اى پیامبر ؛ ما تو را گواه، بشارت دهنده و انذارکننده فرستادیم . و تو را دعوت کننده بسوى خداوند به فرمان او قرار دادیم، و چراغى فروزان و روشن بخش ... »
روش محمد رسول الله دعوت مردم به اسلام بر مبناى اخلاق خوش و رأفت و محبت استوار بود :
ادْعُ إِلَى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ (نحل، آیه 125)
« ای محمد ؛ مردم را به راه پروردگارت و بر اساس حکمت و سخنان نیکو ، دعوت کن ... »
و ایشان هیچ گاه براى دعوت مردم به سوى دین از منطق زور استفاده نکرد:
لاَ إِکْرَاهَ فِى الدِّینِ قَد تَبَیَّنَ ألرُشدُ مِنَ ألغَیّ ... (بقره آیه 256)
و وظیفه خود را تنها ابلاغ رسالت مى دید:
فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ حَفِیظًا إِنْ عَلَیْکَ إِلَّا الْبَلَاغُ ( سوره شورى آیه 48 )
و اگر روى گردان شوند ( غمگین مباش ) ما تو را حافظ آنان ( و مأمور اجبارشان ) قرار نداده ایم ؛ وظیفه تو تنها ابلاغ رسالت است »

اما جنگهای پیامبر :
با مطالعه ی مطالب فوق در میابیم که حمله و تعدّی و تجاوزگری ابداً جایی در اسلام ندارد . و سیره ی پیامبر اکرم دقیقاً خلاف این موضوع است .
اما تکلیف جنگهای پیامبر چیست ؟
آیا پیامبر خلاف قرآن عمل کرد ؟
پاسخ قرآن این است :
وَ قاتِلُوا فى سَبیلِ اللَّهِ الَّذینَ یُقاتِلُونَکُمْ وَ لا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْمُعْتَدینَ»; (بقره آیه 190)
« در راه خداوند با کسانى که با شما پیکار مى کنند، بجنگید و هرگز به آنان تجاوز نکنید که خدا متجاوزین را ابداً دوست ندارد »
این آیه هم در مدینه نازل شد .
همین نشان میدهد که جنگهای پیامبر همگی دفاعی بودند .
با مراجعه به کتابهای تاریخی در میابیم که 100 ? این جنگها ( مستقیم و غیر مستقیم ) دفاعی بوده است .
اگر مروری بر این کتابها داشته باشیم متوجه می شویم که اکثر قریب به اتفاق این جنگها پس از جنگ خندق ( جنگ احزاب ) رخ داد .
ماجرای جنگ خندق این بود که پس از هجرت رسول الله از مکه به مدینه و پا گرفتن حکومت اسلامی و قدرت یافتن مسلمانان ، بت پرستان و هم پیمانان آنها ( ده ها و بلکه صد ها قبیله و عشیره و جریان و گروه ) به قصد نابود کردن اسلام به مدینه حمله کردند . و ماجرای حفر خندق به پیشنهاد سلمان فارسی و کشته شدن عمرو بن عبدود به دست علی بن ابی طالب در همین جنگ بود .
در هر صورت مسلمانان پیروزمندانه از خود دفاع کردند . اما این جنگ خساراتی مالی / جانی / روحی و روانی برای مسلمین در پی داشت .
کفار پس از شکست خوردن در این جنگ عقب نشینی کردند . در این هنگام مسلمین به خود حق دادند که جنگ را ادامه دهند . و در مقام احقاق حق برآیند . مطئمناً این دشمنان قسم خورده و همپیمان در صدد حملاتی دوباره و ازسرگیری شرارت های خود بودند . مسلمانان این حق مشروع را داشتند که از خود دفاع کنند و دشمن متجاوز را سرجای خود بنشانند .
که البته این جنگها ( ادامه ی جنگ احزاب ) تلفات زیادی در پی نداشت .

آمار کشته شده هاى جنگ‌ها در زمان پیامبر اکرم (ص):

طبق تحقیقاتى آقاى دکتر محمد عماره عضو مجمع بررسى هاى اسلامى مصر که درباره کشته شده ها و شهداى جنگ‌هاى صدر اسلام در عصر پیامبر گرامى (صلى الله علیه وآله) انجام داده است در جمع، 181 شهید از مسلمانان و 202 کشته از مشرکان بوده است. و در جنگ بنى قریظه که ادامه ی جنگ احزاب بود به سبب خیانت یهودیان طبق حکم سعد بن معاذ 700 نفر از یهودیان کشته شدند یعنى همه کشته شدگان ( بت پرستان و همپیمانان آنان ) با تلفات بنى قریظه 902 نفر مى شود و بدون بنى قریظه 202 نفر مى باشد .

الغرب و الاسلام نوشته دکتر محمد عماره ( نسخه ی الکترونیکی ) به استناد سایت ولی عصر

می بینیم که این تعداد بسیار کمتر از تعداد کشته شدگانی است که توسط کشورگشایان شرق و غرب قتل عام می شدند .


کلمات کلیدی : آیا اسلام دین خشونت است ؟ ، اسلام و صلح ، اسلام و خشونت ؟ ، جنگهای پیامبر همگی دفاعی بودند ، تجاوزگری در اسلام ؟ ،

[ چهارشنبه 92/2/11 ] [ 12:7 عصر ] [ Smuslim ] [ نظر ]
.: Weblog Themes By WeblogSkin :.
درباره وبلاگ

بسم الله الرحمن الرحیم ، در پی جبران گذشته ام ، در این تارنما بیان خواهم کرد که چرا به اسلام بازگشتم ؟ چرا مذهب شیعه را انتخاب کردم ؟ بدین امید که پروردگارم قلم عفو بر گذشته ام بکشد .
امکانات وب