متن شبهه :

آیا الله میتوانست یک فرزند داشته باشد؟
(سوره 39 آیه 4) تایید میکند و (سوره 6 آیه 101) احتمال این کار را رد میکند.

پاسخ + افشای مغالطه در متن شبهه :

سوره 39 آیه 4 :

لَّوْ أَرَادَ اللَّهُ أَن یَتَّخِذَ وَلَدًا لاَّصْطَفَى‏ مِمَّا یخَْلُقُ مَا یَشَاءُ سُبْحَنَهُ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ

اگر خدا مى خواست فرزندى انتخاب کند، از میان مخلوقاتش آنچه را مى‏ خواست برمی گزید. اما او (از این کار) پاک و منزّه است. او خداوند یکتاى پیروز است. (فرزند و شریکی ندارد.)

نکته : به خوبی روشن است که این آیه می گوید اگر خدا می خواست، چنین می کرد. اما او از این امر منزّه است و شریکی در الوهیت ندارد. «اگر» ابتدای آیه هم برای فرض محال است! همانطور که در ادامه می آید خدواند از این نسبت منزّه و مبرّا است. مرحوم علامه طباطبائى مى که کلمه « لو » در ابتدای آیه دلالت بر امتناع مدلول خود دارد یعنی چنین چیزى ممکن نیست. و به آن "فرض محال" نیز مى گویند. پس این آیه احتمال این کار را هم شدیداً رد می کند. یعنی اگر می خواست؛ می شد ! ولی نشد چون محال است ! چون خداوند از این نسبت مبرّا است. یعنی آیه ی شریف در ابتدا یک فرضِ محالِ ذهنیِ را مدّ نظر قرار می دهد و سپس آن را در مقام عینیت (در وقوع عینی یعنی در عمل) نیز رد می کند. آیه بعدی هم می گوید این مسئله در عمل محال است :

سوره 6 آیه 101 :

بَدِیعُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ أَنىَ‏ یَکُونُ لَهُ وَلَدٌ وَ لَمْ تَکُن لَّهُ صَاحِبَةٌ وَ خَلَقَ کلُ‏َّ شىَ‏ْءٍ وَهُوَ بِکلُ‏ِّ شىَ‏ْءٍ عَلِیمٌ

او پدید آورنده آسمانها و زمین است. از کجا برای او فرزندی است؟ حال آنکه همسرى نداشته، و همه چیز را خلق نموده و او به همه چیز داناست.

پس هر دو آیه یک چیز را می گویند و آن اینکه خداوند پاک و مبرّا و منزّه از آن است که فرزند و شریکی در الوهیت داشته باشد.

مغالطه ای که در متن شبهه بوده این است که شبهه سازان طوری وانمود کردند گویی سوره 39 آیه 4 ، امکان فرزند داشتن خداوند را تأیید می کند ! در حالیکه روشن است آیه شریفه یک فرض محال را در نظر گرفته و سپس در همان آیه آن را رد می کند (نه تأیید)