متن شبهه :

ابراهیم با پرستش ماه و خورشید و ستاره به عنوان خدایش دچار شرک میشود(سوره 6 آیه 76-78) اما مسلمانان فکر میکنند که پیامبران گناهنمیکنند.

پاسخ :

باز هم می بینیم که دشمنان اسلام ، برداشت های مغرضانه ی خود را نقد می کنند و نامش را نقد قرآن می گذارند! این هم از تعصب و غرض ورزی های دشمنان است.

آیه 75 سوره انعام (سوره 6 قرآن) می گوید که ملکوت آسمانها و زمین و حقیقت پادشاهی خداوند، به ابراهیم نشان داده شد. و در آیات یعدی آمده است که ابراهیم با خورشیدپرستان و ماه پرستان و ستاره پرستان همراه شد. اما وقتی آنان یکی پس از دیگری غروب کردند، ابراهیم ندا سر داد که اینان خدای من نیستند. چه اینکه افول کرده اند. خدای من خداوند یگانه است که خالق همه جهان است.

اما بحث در این است که آیا همراه شدن ابراهیم با خورشید پرستان و ماه پرستان و ستاره پرستان ، شرک بوده است ؟؟؟

پاسخ : خیر. به هیچ روی !

ابراهیم تنها و تنها با آنان همراه شد تا اعتماد آنان را جلب کند و سپس با استدلال آنان را متوجه باور نادرستشان کرد. و این یکی از بهترین روش های مناظره ی مؤدبانه و استدلال است. یعنی فرض گرفت که خورشید و ماه و ستاره و ... خدا باشند و سپس این فرض نادرست را نقد کرد. مثلاً ما در مناظره چنین می گوییم : [فرض کنیم] حرف شما درست! در این صورت ... [نقد]

سوره 6 آیه 75-79 :

وَ کَذَالِکَ نُرِى إِبْرَاهِیمَ مَلَکُوتَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ لِیَکُونَ مِنَ الْمُوقِنِینَ (75) فَلَمَّا جَنَّ عَلَیْهِ الَّیْلُ رَءَا کَوْکَبًا  قَالَ هَاذَا رَبىّ‏ِ  فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَا أُحِبُّ الاَْفِلِینَ (76) فَلَمَّا رَءَا الْقَمَرَ بَازِغًا قَالَ هَاذَا رَبىّ‏ِ  فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَئنِ لَّمْ یهَْدِنىِ رَبىّ‏ِ لَأَکُونَنَّ مِنَ الْقَوْمِ الضَّالِّینَ (77) فَلَمَّا رَءَا الشَّمْسَ بَازِغَةً قَالَ هَاذَا رَبىّ‏ِ هَاذَا أَکْبرَُ  فَلَمَّا أَفَلَتْ قَالَ یَقَوْمِ إِنىّ‏ِ بَرِى‏ءٌ مِّمَّا تُشرِْکُونَ (78) إِنىّ‏ِ وَجَّهْتُ وَجْهِىَ لِلَّذِى فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ حَنِیفًا  وَ مَا أَنَا مِنَ الْمُشرِْکِین‏ (79)

ترجمه :

و این چنین، ملکوت آسمانها و زمین (پادشاهی خود) را به ابراهیم نشان دادیم تا اهل یقین گردد. پس هنگامى که (تاریکى) شب او را پوشانید، ستاره‏ اى مشاهده کرد، گفت: «این خداى من است؟» امّا هنگامى که غروب کرد، گفت: «غروب‏ کنندگان را دوست ندارم» و هنگامى که ماه را دید که (سینه افق را) مى‏ شکافد، گفت: «این خداى من است؟» امّا هنگامى که (آن هم) غروب کرد، گفت: «اگر پروردگارم مرا راهنمایى نکند، مسلّماً از گروه گمراهان خواهم بود.» و هنگامى که خورشید را دید که (سینه افق را) مى‏ شکافت، گفت: «این خداى من است؟ این (که از همه) بزرگتر است.» امّا هنگامى که غروب کرد، گفت: «اى قوم من، از شریکهایى که شما (براى خداوند) مى‏ سازید، بیزارم. من روى خود را به سوى کسى کردم که آسمانها و زمین را آفریده. من در ایمان خود خالصم و از مشرکان نیستم‏.

نکته : علاوه بر پاسخی که در بالا به شبهه داده شد، جالب است که آیت الله مکارم شیرازی - یکی از برترین لغت شناسان و مفسرین قرآن - عبارت « آیا خورشید / ستاره / ماه خدای من است » را به صورت سؤالی مطرح کردند. یعنی ابراهیم این عبارات را از قوم می پرسید : « این خورشید، خدای من است؟ » « این ستاره خدای من است؟ »

به هر صورت، سخنان ابراهیم (علیه السلام) را چه به معنی فرض و چه به معنی سؤال بگیریم، مشکلی وجود نخواهد داشت.