سفارش تبلیغ
صبا ویژن

چرا دین اسلام و مذهب شیعه را انتخاب کردم ؟
قالب وبلاگ

متن شبهه : 

شفاعت کردن یا شفاعت نکردن، مسئله این است!
قرآن در مورد اینکه آیا در روز آخرت شفاعتی وجودخواهد داشت یا نه دچار تناقض میشود، در آیات (سوره 2 آیه 122-123، سوره 254 آیه 6-51، سوره 82 آیات 18-19 و…) میگویند شفاعتی وجود ندارد و آیات (سوره 53 آیه 26،سوره 43 آیه 86، سوره 34 آیه 23، سوره 20 آیه 109) و البته هر دو این پاسخ ها رامیتوان با احادیث مختلف پشتیبانی کرد.

پاسخ خلاصه : 

در این دو سری آیه هیچ تناقضی وجود ندارد. چون : 

قرآن به صراحت می گوید که شفاعت فقط در دست خداوند است. و خداوند هم آن را به هر کس که بخواهد - انبیاء و اولیاء - می سپارد تا از دیگران شفاعت کنند. پس اصل شفاعت از دید قرآن وجود دارد. (یعنی همان سری دوم آیات)

اما برخی افراد و گروه ها، مورد شفاعت قرار نمی گیرند. (سری اول آیات) شامل : 
. کسانی که کفر ورزیدند و یا از سر تکبر گمان می کنند که از نژاد برتر هستند و ...
. کفار و مشرکین که از بت ها و ... انتظار شفاعت داشتند.
. کسانی که گمان می کردند با دادن رشوه به خدا و یا خدایان خیالی می توانند به سعادت برسند !
. همچنین در قرآن، شفاعت بدون اذن خدا صورت نمی گیرد.
در حقیقت این دو سری آیه همدیگر را تفسیر و تأیید می کنند. پس تناقضی وجود ندارد.

پاسخ مفصل : 

بنا بر قرآن، شفاعت فقط در دست خداست. و به هر کس بخواهد اجازه می دهد که از دیگران شفاعت کنند. 

سوره 6 آیه 51 : 

وَ أَنْذِرْ بِهِ الَّذینَ یَخافُونَ أَنْ یُحْشَرُوا إِلى‏ رَبِّهِمْ لَیْسَ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ وَلِیٌّ وَ لا شَفیعٌ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ

و به وسیله این [قرآن‏] کسانى را که بیم دارند که به سوى پروردگارشان محشور شوند هشدار ده [چرا] که غیر او براى آنها یار و شفیعى نیست، باشد که پروا کنند. 

سوره 53 آیه 26 : 

وَ کمَ مِّن مَّلَکٍ فىِ السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنىِ شَفَاعَتهُُمْ شَیًْا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن یَشَاءُ وَ یَرْضى

و بسا فرشتگانى که در آسمانهایند [و] شفاعتشان به کارى نیاید، مگر پس از آنکه خدا به هر که خواهد و خشنود باشد اذن دهد.

سوره 43 آیه 86 :

وَ لَا یَمْلِکُ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شهَِدَ بِالْحَقّ‏ِ وَ هُمْ یَعْلَمُون‏

و کسانى که به جاى او مى‏خوانند [و مى‏پرستند] اختیار شفاعت ندارند، مگر آن کسانى که آگاهانه به حقّ گواهى داده باشند. [که از سوی خدا اذن شفاعت می یابند.]

سوره 34 آیه 23 :

وَ لَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتىَّ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُواْ مَا ذَا قَالَ رَبُّکُمْ  قَالُواْ الْحَقَّ  وَ هُوَ الْعَلىِ‏ُّ الْکَبِیر

و شفاعتگرى در پیشگاه او سود نمى‏بخشد، مگر براى آن کس که به وى اجازه دهد. تا چون هراس از دلهایشان برطرف شود، مى‏گویند: «پروردگارتان چه فرمود؟» مى گویند: «حقیقت! و هموست بلندمرتبه و بزرگ.» 

سوره 20 آیه 109 :

یَوْمَئذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَانُ وَ رَضىِ‏َ لَهُ قَوْلا

در آن روز، شفاعت [به کسى‏] سود نبخشد، مگر کسى را که [خداى‏] رحمان اجازه دهد و سخنش او را پسند آید.

پس روشن شد که اصل شفاعت ، در قرآن ثابت است. شفاعت دست خداست و البته به برخی لیاقت و اذن می دهد که از برخی شفاعت کنند.

اما بنا بر قرآن، شفاعت شامل حال این افراد نمی شود : (سری اول آیات در متن شبهه)

سوره 2 آیه 122-123 :

یَابَنىِ إِسْرَ ءِیلَ اذْکُرُواْ نِعْمَتىِ‏َ الَّتىِ أَنْعَمْتُ عَلَیْکمُ‏ْ وَ أَنىّ‏ِ فَضَّلْتُکمُ‏ْ عَلىَ الْعَالَمِینَ * وَ اتَّقُواْ یَوْمًا لَّا تجَْزِى نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَیًْا وَ لَا یُقْبَلُ مِنهَْا عَدْلٌ وَ لَا تَنفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَ لَا هُمْ یُنصَرُون‏

اى فرزندان اسرائیل، نعمتم را، که بر شما ارزانى داشتم، و اینکه شما را بر جهانیان برترى دادم، یاد کنید. و بترسید از روزى که هیچ کس چیزى [از عذاب خدا] را از کسى دفع نمى‏کند، و نه بدل و بلاگردانى از وى پذیرفته شود، و نه او را میانجیگرى سودمند افتد، و نه یارى شوند. 

نکته : در اینجا شفاعت از کسانی که کفر می ورزند ، نفی شده است.  
همچنین این آیه عقیده یهود را نقد می کند که معتقد بودند چون یهودی هستند پس شفاعت شامل حالشان می شود و به بهشت می روند ! در قرآن سوره 3 آیه 24 به این عقیده یهود اشاره شد. قرآن این نوع شفاعت بی حساب و ناعادلانه را رد می کند.

سوره 256 ؟؟؟؟ قرآن 114 سوره بیشتر ندارد !

سوره 82 آیات 18-19 : 

ثمُ‏َّ مَا أَدْرَئکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ  یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَیًْا  وَ الْأَمْرُ یَوْمَئذٍ لِّلَّه‏

باز چه دانى که چیست روز جزا؟ روزى که کسى براى کسى هیچ اختیارى ندارد و در آن روز، فرمان از آنِ خداست.

نکته : البته این آیه همانند دیگر آیات ، امر - و از جمله شفاعت - را از آن خداوند می داند. یعنی این آیه تأیید کننده ی سری قبلی آیات، و اثبات کننده ی وجود شفاعت است نه منکر شفاعت.

وَ ذَرِ الَّذینَ اتَّخَذُوا دینَهُمْ لَعِباً وَ لَهْواً وَ غَرَّتْهُمُ الْحَیاةُ الدُّنْیا وَ ذَکِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِما کَسَبَتْ لَیْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِیٌّ وَ لا شَفیعٌ وَ إِنْ تَعْدِلْ کُلَّ عَدْلٍ لا یُؤْخَذْ مِنْها أُولئِکَ الَّذینَ أُبْسِلُوا بِما کَسَبُوا لَهُمْ شَرابٌ مِنْ حَمیمٍ وَ عَذابٌ أَلیمٌ بِما کانُوا یَکْفُرُونَ 

و کسانى را که دین خود را به بازى و سرگرمى گرفتند و زندگى دنیا آنان را فریفته است، رها کن و [مردم را] به وسیله این [قرآن‏] اندرز ده مبادا کسى به [کیفر] آنچه کسب کرده به هلاکت افتد، در حالى که براى او در برابر خدا یارى و شفاعتگرى نباشد و اگر [براى رهایى خود] هر گونه فدیه‏اى دهد، از او پذیرفته نگردد. اینانند که به [سزاى‏] آنچه کسب کرده‏اند به هلاکت افتاده‏اند، و به [کیفر] آنکه کفر مى‏ورزیدند، شرابى از آب جوشان و عذابى پر درد خواهند داشت. (70 انعام) 

اینجا نیز شفاعت در نقطه ی مقابل خداوند - در برابر خداوند ، نفی شده است. یعنی مِن دون الله - بتها و خدایان دروغین و... - حق شفاعت ندارند. (برخلاف اولیاء الله که از سوی خدا حق شفاعت دارند.) 

سوره 10 آیه 18  : 
وَ یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا یَضُرُّهُمْ وَ لا یَنْفَعُهُمْ وَ یَقُولُونَ هؤُلاءِ شُفَعاؤُنا عِنْدَ اللَّهِ قُلْ أَ تُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِما لا یَعْلَمُ فِی السَّماواتِ وَ لا فِی الْأَرْضِ سُبْحانَهُ وَ تَعالى‏ عَمَّا یُشْرِکُونَ 
و به جاى خدا، چیزهایى را مى‏پرستند که نه به آنان زیان مى‏رساند و نه به آنان سود مى‏دهد. و مى‏گویند: «اینها نزد خدا شفاعتگران ما هستند.» بگو: «آیا خدا را به چیزى که در آسمانها و در زمین نمى‏داند، آگاه مى‏گردانید؟» او پاک و برتر است از آنچه [با وى‏] شریک مى‏سازند.
 
و سوره 36 آیه 23 :
 
أَ أَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ آلِهَةً إِنْ یُرِدْنِ الرَّحْمنُ بِضُرٍّ لا تُغْنِ عَنِّی شَفاعَتُهُمْ شَیْئاً وَ لا یُنْقِذُونِ 
آیا به جاى او خدایانى را بپرستم که اگر [خداى‏] رحمان بخواهد به من گزندى برساند، نه شفاعتشان به حالم سود مى‏دهد و نه مى‏توانند مرا برهانند.
این دو آیه نیز مانند آیه قبلی ، می گوید که بت ها و هر چه که مِنْ دُونِ اللَّهِ باشد حق شفاعت ندارد.

سوره 2 آیه 254 : 

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فیهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ وَ الْکافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ 

اى کسانى که ایمان آورده‏اید، از آنچه به شما روزى داده‏ایم انفاق کنید، پیش از آنکه روزى فرا رسد که در آن نه داد و ستدى است و نه رفاقت و نه شفاعتى. و کافران خود ستمکارانند.

نکته : این آیه هم شفاعت از نوع داد و ستد و رشوه گیری را رد می کند. (برخی از مشرکین به این نوع شفاعت باور داشتند.)

نتیجه :
شفاعت، تنها شامل کسانى مى‏شود که تلاشگرند، ولى در راه مانده‏اند و نیاز به قدرتى دارند که در کنار آنان باشد.

 


[ چهارشنبه 92/10/4 ] [ 1:21 صبح ] [ Smuslim ] [ نظر ]
.: Weblog Themes By WeblogSkin :.
درباره وبلاگ

بسم الله الرحمن الرحیم ، در پی جبران گذشته ام ، در این تارنما بیان خواهم کرد که چرا به اسلام بازگشتم ؟ چرا مذهب شیعه را انتخاب کردم ؟ بدین امید که پروردگارم قلم عفو بر گذشته ام بکشد .
امکانات وب