همانگونه که گفته شد در منابع حدیثی اهل سنت روایات صحیح السند فراوانی وجود دارد که پیامبر فرمود فاطمه پاره تن من است . هر که او را بیازارد مرا آزار داده است . ( کلیک کنید ) 

قرآن نیز می فرماید :

الأحزاب : 57   إِنَّ الَّذینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهیناً

بى‏ گمان، کسانى که خداوند و پیامبر او را آزار مى‏ رسانند، خداوند آنان را در دنیا و آخرت لعنت کرده و برایشان عذابى خفّت‏ آور آماده ساخته است‏ .

و ما در منابع اهل سنت می بینیم که حضرت ابوبکر و عمر ، کاری کردند که باعث شد حضرت فاطمة الزهراء ( سلام الله علیها ) از آنان آزرده خاطر شده و تا انتهای زندگی با آن دو نفر قهر بودند .

بزرگان اهل سنت نقل کرده اند که پس از رحلت پیامبر و اتفاقات ناگواری که رخ داد :

فَوَجَدَتْ فَاطِمَةُ عَلَى أَبِی بَکْرٍ فِی ذَلِکَ فَهَجَرَتْهُ فَلَمْ تُکَلِّمْهُ حَتَّى تُوُفِّیَتْ وَعَاشَتْ بَعْدَ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ سِتَّةَ أَشْهُرٍ فَلَمَّا تُوُفِّیَتْ دَفَنَهَا زَوْجُهَا عَلِیٌّ لَیْلًا وَلَمْ یُؤْذِنْ بِهَا أَبَا بَکْرٍ 

پس فاطمه از ابی بکر آزرده خاطر شد . پس از او کناره گرفت و دیگر هیچ گاه با او سخن نگفت تا اینکه وفات کرد . پس هنگامی که فاطمه وفات یافت ، شوهرش علی شبانه او را به خاک سپرد و ابوبکر را باخبر نکرد .

اسناد معتبر اهل سنت : 

پس از بیان هر روایت اسنادش جداگانه ذکر می شود  :

روایت اول :

حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِیزِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِیمُ بْنُ سَعْدٍ عَنْ صَالِحٍ عَنْ ابْنِ شِهَابٍ قَالَ أَخْبَرَنِی عُرْوَةُ بْنُ الزُّبَیْرِ أَنَّ عَائِشَةَ أُمَّ الْمُؤْمِنِینَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهَا أَخْبَرَتْهُ أَنَّ فَاطِمَةَ عَلَیْهَا السَّلَام ابْنَةَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ سَأَلَتْ أَبَا بَکْرٍ الصِّدِّیقَ بَعْدَ وَفَاةِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَنْ یَقْسِمَ لَهَا مِیرَاثَهَا مِمَّا تَرَکَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیْهِ فَقَالَ لَهَا أَبُو بَکْرٍ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَا نُورَثُ مَا تَرَکْنَا صَدَقَةٌ فَغَضِبَتْ فَاطِمَةُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَهَجَرَتْ أَبَا بَکْرٍ فَلَمْ تَزَلْ مُهَاجِرَتَهُ حَتَّى تُوُفِّیَتْ  وَعَاشَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ سِتَّةَ أَشْهُرٍقَالَتْ وَکَانَتْ فَاطِمَةُ تَسْأَلُ أَبَابَکْرٍ نَصِیبَهَا مِمَّا تَرَکَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مِنْ خَیْبَرَ وَفَدَکٍ وَصَدَقَتَهُ بِالْمَدِینَةِ فَأَبَى أَبُو بَکْرٍ عَلَیْهَا ذَلِکَ وَقَالَ لَسْتُ تَارِکًا شَیْئًا کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَعْمَلُ بِهِ إِلَّا عَمِلْتُ بِهِ فَإِنِّی أَخْشَى إِنْ تَرَکْتُ شَیْئًا مِنْ أَمْرِهِ أَنْ أَزِیغَ فَأَمَّا صَدَقَتُهُ بِالْمَدِینَةِ فَدَفَعَهَا عُمَرُ إِلَى عَلِیٍّ وَعَبَّاسٍ وَأَمَّا خَیْبَرُ وَفَدَکٌ فَأَمْسَکَهَا عُمَرُ وَقَالَ هُمَا صَدَقَةُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ کَانَتَا لِحُقُوقِهِ الَّتِی تَعْرُوهُ وَنَوَائِبِهِ وَأَمْرُهُمَا إِلَى مَنْ وَلِیَ الْأَمْرَ قَالَ فَهُمَا عَلَى ذَلِکَ إِلَى الْیَوْمِ قَالَ أَبُو عَبْد اللَّهِ اعْتَرَاکَ افْتَعَلْتَ مِنْ عَرَوْتُهُ فَأَصَبْتُهُ وَمِنْهُ یَعْرُوهُ وَاعْتَرَانِی 

صحیح البخاری ، ج 10 ص 330 ، حدیث 2862 ، سایت الإسلام

همان ، ج 11 ص 188 ، حدیث 3093 ، سایت وزارة الأوقاف المصریة ( ناشر : مجمع المکنز الاسلامی )

صحیح البخاری ، ج 3 ص 1126 ، حدیث 2926 ، دار ابن کثیر ، الیمامة ، بیروت ، چاپ سوم 

مسند احمد ، ج 1 ص 28 ، حدیث 25 ، سایت الاسلام

مسند احمد ، ج 1 ص 205 - 204 ، حدیث 25 ، مؤسسة الرسالة بیروت ، چاپ دوم ،

 روایت دوم :

 3913 - حَدَّثَنَا یَحْیَى بْنُ بُکَیْرٍ حَدَّثَنَا اللَّیْثُ عَنْ عُقَیْلٍ عَنْ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ عُرْوَةَ عَنْ عَائِشَةَ

أَنَّ فَاطِمَةَ عَلَیْهَا السَّلَام بِنْتَ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَرْسَلَتْ إِلَى أَبِی بَکْرٍ تَسْأَلُهُ مِیرَاثَهَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیْهِ بِالْمَدِینَةِ وَفَدَکٍ وَمَا بَقِیَ مِنْ خُمُسِ خَیْبَرَ فَقَالَ أَبُو بَکْرٍ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَا نُورَثُ مَا تَرَکْنَا صَدَقَةٌ إِنَّمَا یَأْکُلُ آلُ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فِی هَذَا الْمَالِ وَإِنِّی وَاللَّهِ لَا أُغَیِّرُ شَیْئًا مِنْ صَدَقَةِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ عَنْ حَالِهَا الَّتِی کَانَ عَلَیْهَا فِی عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَلَأَعْمَلَنَّ فِیهَا بِمَا عَمِلَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَأَبَى أَبُو بَکْرٍ أَنْ یَدْفَعَ إِلَى فَاطِمَةَ مِنْهَا شَیْئًا فَوَجَدَتْ فَاطِمَةُ عَلَى أَبِی بَکْرٍ فِی ذَلِکَ فَهَجَرَتْهُ فَلَمْ تُکَلِّمْهُ حَتَّى تُوُفِّیَتْ وَعَاشَتْ بَعْدَ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ سِتَّةَ أَشْهُرٍ فَلَمَّا تُوُفِّیَتْ دَفَنَهَا زَوْجُهَا عَلِیٌّ لَیْلًا وَلَمْ یُؤْذِنْ بِهَا أَبَا بَکْرٍ وَصَلَّى عَلَیْهَا وَکَانَ لِعَلِیٍّ مِنْ النَّاسِ وَجْهٌ حَیَاةَ فَاطِمَةَ فَلَمَّا تُوُفِّیَتْ اسْتَنْکَرَ عَلِیٌّ وُجُوهَ النَّاسِ فَالْتَمَسَ مُصَالَحَةَ أَبِی بَکْرٍ وَمُبَایَعَتَهُ وَلَمْ یَکُنْ یُبَایِعُ تِلْکَ الْأَشْهُرَ فَأَرْسَلَ إِلَى أَبِی بَکْرٍ أَنْ ائْتِنَا وَلَا یَأْتِنَا أَحَدٌ مَعَکَ کَرَاهِیَةً لِمَحْضَرِ عُمَرَ فَقَالَ عُمَرُ لَا وَاللَّهِ لَا تَدْخُلُ عَلَیْهِمْ وَحْدَکَ فَقَالَ أَبُو بَکْرٍ وَمَا عَسَیْتَهُمْ أَنْ یَفْعَلُوا بِی وَاللَّهِ لآتِیَنَّهُمْ فَدَخَلَ عَلَیْهِمْ أَبُو بَکْرٍ فَتَشَهَّدَ عَلِیٌّ فَقَالَ إِنَّا قَدْ عَرَفْنَا فَضْلَکَ وَمَا أَعْطَاکَ اللَّهُ وَلَمْ نَنْفَسْ عَلَیْکَ خَیْرًا سَاقَهُ اللَّهُ إِلَیْکَ وَلَکِنَّکَ اسْتَبْدَدْتَ عَلَیْنَا بِالْأَمْرِ وَکُنَّا نَرَى لِقَرَابَتِنَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ نَصِیبًا حَتَّى فَاضَتْ عَیْنَا أَبِی بَکْرٍ فَلَمَّا تَکَلَّمَ أَبُو بَکْرٍ قَالَ وَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَقَرَابَةُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَحَبُّ إِلَیَّ أَنْ أَصِلَ مِنْ قَرَابَتِی وَأَمَّا الَّذِی شَجَرَ بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ مِنْ هَذِهِ الْأَمْوَالِ فَلَمْ آلُ فِیهَا عَنْ الْخَیْرِ وَلَمْ أَتْرُکْ أَمْرًا رَأَیْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَصْنَعُهُ فِیهَا إِلَّا صَنَعْتُهُ فَقَالَ عَلِیٌّ لِأَبِی بَکْرٍ مَوْعِدُکَ الْعَشِیَّةَ لِلْبَیْعَةِ فَلَمَّا صَلَّى أَبُو بَکْرٍ الظُّهْرَ رَقِیَ عَلَى الْمِنْبَرِ فَتَشَهَّدَ وَذَکَرَ شَأْنَ عَلِیٍّ وَتَخَلُّفَهُ عَنْ الْبَیْعَةِ وَعُذْرَهُ بِالَّذِی اعْتَذَرَ إِلَیْهِ ثُمَّ اسْتَغْفَرَ وَتَشَهَّدَ عَلِیٌّ فَعَظَّمَ حَقَّ أَبِی بَکْرٍ وَحَدَّثَ أَنَّهُ لَمْ یَحْمِلْهُ عَلَى الَّذِی صَنَعَ نَفَاسَةً عَلَى أَبِی بَکْرٍ وَلَا إِنْکَارًا لِلَّذِی فَضَّلَهُ اللَّهُ بِهِ وَلَکِنَّا نَرَى لَنَا فِی هَذَا الْأَمْرِ نَصِیبًا فَاسْتَبَدَّ عَلَیْنَا فَوَجَدْنَا فِی أَنْفُسِنَا فَسُرَّ بِذَلِکَ الْمُسْلِمُونَ وَقَالُوا أَصَبْتَ وَکَانَ الْمُسْلِمُونَ إِلَى عَلِیٍّ قَرِیبًا حِینَ رَاجَعَ الْأَمْرَ الْمَعْرُوفَ

صحیح البخاری ؛ ج 13 ص 135 ، سایت الإسلام

صحیح البخاری ج 14 ص 135 ، حدیث 4240 ، سایت وزارة الأوقاف المصریة

صحیح مسلم ، ج 9 ص 207 ، حدیث شماره 3304 ؛ سایت الاسلام

صحیح ابن حبان ، ج 11 ص 152 ، حدیث 4823 ، الناشر : مؤسسة الرسالة ، بیروت ، چاپ دوم ، تحقیق : شعیب الارنؤوط

استاد شعیب الارنؤوط میگوید روایت صحیح است .

صحیح البخاری ، ج 4 ص 1549 ، حدیث 3998 ، الناشر : دار ابن کثیر ، الیمامة ، بیروت ، چاپ سوم