سلام عليک . اولاً من در متن اصلي مطلب ، در انتهاي گفتار عرض کردم که ما اصلاً اين روايت را قبول نداريم . اما چون مورد قبول اهل تسنن است ، از باب اقناع مخاطب به وسيله مقبولات ، به اين روايت احتجاج کرديم . ثانياً بله ؛ عباس عموي پيامبر امام علي را دروغگو و خائن ناميد . گرچه سخنان عباس وقتي خلاف گفته ي پيامبر باشد براي ما ارزشي ندارد . پيامبر فرمود علي با حق است و حق با علي است و هيچ گاه از هم جدا نمي شوند تا اينکه بر کوثر بر من وارد گردند . و در روايتي ديگر که علي با قرآن است و قرآن با علي است هر جا که باشد . خوب ، ميگفتم . عباس بن عبدالمطلب ، علي ( ع ) را دروغگو و خائن و ... خواند . و عمر هم گفت وقتي من گفتم جانشين پيامبر و ابوبکر هستم شما مرا دروغگو و خائن و ... خوانديد . حرف ما هم همين است که امام علي که معيار حق است ابوبکر و عمر را به خلافت قبول نداشت . پس حکومت ابوبکر و عمر نامشروع بود . ( اين استدلال از منابع خود اهل سنت است ). اما مورد شماره 2 که فرموديد : در نهج البلاغه در خطبه شقشقيه امير المومنين صراحتاً از ابوبکر و عمر انتقاد ميکند و به روشهاي نامشروع آنان خرده ميگيرد . ( اگر حرف شما درست باشد - که نيست - بازهم مشکلي نيست . حرف ما و شما قابل جمع است . به اين صورت : امام علي حکومت ابوبکر و عمر را نامشروع و غصبي مي دانست اما اگر اين رو نفر صفات خوبي داشتند ، از بيان آنها دريغ نمي کرد . ( بيان صفات نيک يک شخص : به فرض اينکه رخ داده باشد - به معني تأييد خلافت او نيست . در حاليکه مي بينيم امام علي علناً حکومت ابوبکر و عمر را نامشروع ميدانست . ) و البته ميدانيم در آن آدرسي که شما داديد امام علي اشاره اي به ابوبکر و عمر نکرد . بلکه از خوبي برخي دوستان و يارانش تعريف و تمجيد کرد . و شما هم اصرار داريد که اين افراد ابوبکر و عمر بودند ! در حاليکه اين چنين نيست .